| Chapter 22 |
1 | Davidi i drejtoi Zotit fjalët e këtij kantiku ditën që Zoti e çliroi nga duart e të gjithë armiqve të tij dhe nga dora e Saulit. Ai tha:
|
2 | "Zoti është fortesa ime, kalaja ime dhe çlirimtari im,
|
3 | Perëndia im, shkëmbi në të cilin strehohem, mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, strehimi im i lartë, streha ime. O shpëtimtari im, ti më shpëton nga dhuna!
|
4 | Unë i kërkoj ndihmë Zotit që meriton të lavdërohet, dhe kështu më shpëtoi nga duart e armiqve të mi.
|
5 | Valët e vdekjes më kishin rrethuar dhe përrenjtë e shkatërrimit më kishin tmerruar.
|
6 | Dhimbjet e Sheolit më kishin zënë dhe lakun e vdekjes e kisha para syve.
|
7 | Në ankthin tim i kërkova ndihmë Zotit dhe i klitha Perëndisë tim. Ai e dëgjoi zërin tim nga tempulli ku ndodhej dhe klithma ime arriti në veshët e tij.
|
8 | Atëherë toka u trondit dhe u drodh, themelet e qiejve u lëkundën dhe u shkundën, sepse ai ishte tërë zemërim.
|
9 | Një tym ngjitej nga fejzat e hundës së tij dhe një zjarr përvëlues i dilte nga goja; prej tij dilnin thëngjij.
|
10 | Ai i uli qiejtë dhe zbriti me një mjegull të dendur poshtë këmbëve të tij.
|
11 | Ai rrinte kaluar mbi një kerubin, fluturonte dhe dukej mbi flatrat e erës.
|
12 | Si shatorre rreth vetes kishte vënë terrin, errësirën e ujërave dhe retë e dendura të qiellit.
|
13 | Nga shkëlqimi që i priste dilnin thëngjij.
|
14 | Zoti gjëmoi në qiejt dhe Më i Larti bëri të dëgjohet zëri i tij.
|
15 | Hodhi shigjeta dhe shpërndau armiqtë, hodhi shigjetat e tij dhe i shpërndau.
|
16 | Atëherë doli shtrati i detit dhe themelet e botës u zbuluan, me qortimin e Zotit, me erën që shfrynë, fejzat e hundës së tij.
|
17 | Ai nga lart shtriu dorën dhe më kapi, më nxori nga ujërat e mëdha.
|
18 | Më çliroi nga armiku im i fuqishëm dhe nga ata që më urrenin, sepse ishin më të fortë se unë
|
19 | Ata ishin ngritur kundër meje ditën e mjerimit tim, por Zoti qe përkrahësi im,
|
20 | ai më çoi larg tyre; ai më shpëtoi sepse i pëlqej.
|
21 | Zoti më ka shpërblyer simbas së drejtës sime dhe më ka dhënë simbas pastërtisë së duarve të mia,
|
22 | sepse kam ndjekur rrugët e Zotit dhe nuk jam larguar pabesisht nga Perëndia im.
|
23 | Sepse kam mbajtur para vetes të gjitha ligjet e tij dhe nuk jam larguar nga statutet e tij.
|
24 | Kam qenë i ndershëm me të dhe i jam ruajtur paudhësisë.
|
25 | Prandaj Zoti më ka dhënë simbas së drejtës sime, simbas pastërtisë sime përpara syve të tij.
|
26 | Ti tregohesh i mëshirshëm me njeriun e përshpirtshëm dhe i drejtë me njeriun e drejtë;
|
27 | ti tregohesh i pastër me njeriun e pastër dhe dinak me njeriun e çoroditur.
|
28 | Ti shpëton njerëzit e hidhëruar, por shikimi yt ndalet mbi kryelartët për t`i ulur.
|
29 | Po, ti je drita ime, o Zot; Zoti ndriçon terrin tim.
|
30 | Me ty mund të sulmoj një grup, me Perëndinë tim mund të kapërcej një mur.
|
31 | Rruga e Zotit është e përsosur; fjala e Zotit është purifikuar me zjarrin. Ai është mburoja e të gjithë atyre që kanë shpresë tek ai.
|
32 | Në fakt kush është Perëndi përveç Zotit? Dhe kush është Kalaja përveç Perëndisë tonë?
|
33 | Zoti është kalaja ime e fuqishme, ai e bën të përsosur rrugën time.
|
34 | Ai i bën këmbët e mia si ato të drerit dhe më bën të mbahem mirë në vendet e mia të larta.
|
35 | Ai i mëson duart e mia për betejë dhe krahët e mia mund të tendosin një hark prej bronzi.
|
36 | Ti më ke dhënë edhe mburojën e shpëtimit tënd dhe mirësia jote më ka bërë të madh.
|
37 | Ti i ke zgjedhur hapat e mia dhe këmbët e mia nuk kanë ngurruar në këtë rast.
|
38 | Unë i kam ndjekur armiqtë e mi dhe i kam shkatërruar, nuk jam kthyer prapa para se t`i shfarosja.
|
39 | I kam shkatërruar dhe shtypur, dhe ata nuk kanë mundur më të ngrihen kundër meje; ata kanë rënë nën këmbët e mia.
|
40 | Ti më ke dhënë forcë në betejë, dhe bëre që të më përulen ata që ngriheshin kundër meje;
|
41 | bëre që të më kthenin kurrizin armiqtë e mi përpara meje, dhe unë zhduka ata që më urrenin.
|
42 | Ata shikuan, por nuk pati njeri që t`i shpëtonte; i klithën Zotit, por ai nuk iu përgjigj atyre.
|
43 | Unë i thërmova si pluhuri i tokës, i copëtova dhe i shkela si balta e rrugëve.
|
44 | Ti më ke çliruar nga mosmarrëveshjet e popullit tim, më ke ruajtur si udhëheqës i kombeve; një popull që nuk e njihja më ka shërbyer.
|
45 | Bijtë e të huajve më nënshtrohen mua; sa më dëgjojnë, më binden.
|
46 | Bijtë e të huajve kanë humbur guximin, kanë dalë duke u dridhur nga fortesat e tyre.
|
47 | Rroftë Zoti! Qoftë e bekuar Fortesa ime! U lartësoftë në qiell Perëndia, Fortesa e shpëtimit tim!
|
48 | Éshtë Perëndia që hakmerret për mua, që më nënshtron popujt,
|
49 | dhe më liron nga armiqtë e mi. Ti më larton mbi ata që ngrihen kundër meje dhe më çliron nga njeriu i furishëm.
|
50 | Prandaj, o Zot, do të të kremtoj midis kombeve dhe do të këndojë lavdinë e emrit tënd.
|
51 | Lirime të mëdha i siguron mbretit të tij, sillet dashamirës me të vajosurin, me Davidin dhe me pasardhësit e tij përjetë".
|