| Chapter 30 |
1 | "Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t`i vija midis qenve të kopesë sime.
|
2 | Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.
|
3 | Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,
|
4 | duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.
|
5 | Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.
|
6 | Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;
|
7 | ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;
|
8 | njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.
|
9 | Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.
|
10 | Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.
|
11 | Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.
|
12 | Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.
|
13 | Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.
|
14 | Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.
|
15 | Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.
|
16 | Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.
|
17 | Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.
|
18 | Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.
|
19 | Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,
|
20 | Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.
|
21 | Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.
|
22 | Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.
|
23 | E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.
|
24 | me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.
|
25 | A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?
|
26 | Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.
|
27 | Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.
|
28 | Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.
|
29 | Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.
|
30 | Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.
|
31 | Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.
|